Όταν είδαμε την ΑΕΚ να «αδειάζει» τον ασύγκριτο Θωμά Μαύρο...

• Αν κι έχει γίνουν της μόδας λόγω καραντίνας κι έλλειψης θεμάτων επικαιρότητας, οι αναδρομές στο παρελθόν, το blog ως τώρα το είχε αποφύγει. Αλλά σήμερα θα έχουμε μια εξαίρεση. Γιατί σαν σήμερα πριν 33 χρόνια, ήταν το τελευταίο επίσημο ματς του Θωμά Μαύρου με την ΑΕΚ.

• ΑΕΚ – Απόλλωνα Καλαμαριάς στο ΟΑΚΑ 2-0, με γκολ του Γιάνγιανιν και του Τάκαρου Καραγκιοζόπουλου με πέναλτι. Σεζόν 1986-87, στις 11 του Απρίλη του 1987.

• Αντί να έχουμε όλοι στο μυαλό μας την τελευταία παρουσία του κορυφαίου σκόρερ όλων των εποχών στο ελληνικό ποδόσφαιρο, στην ομάδα που έγινε μεγάλος, σαν μια ευχάριστη ανάμνηση, δυστυχώς συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο.

• Και αποτελεί μια από τις πιο άσχημες στιγμές στην ένδοξη ιστορία αυτού του συλλόγου. Ήταν κατά την προσωπική μου εκτίμηση, μαζί με την ιστορία με την αποκλεισμό από τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο με την υπόθεση δωροδοκίας, περίπου δέκα μήνες μετά από το τελευταίο ματς του Μαύρου, κάτι σαν το αποκορύφωμα εκείνης της άσχημης εποχής για την ΑΕΚ.

• Το θυμάμαι καλά το ματς με την Καλαμαριά, σε μια σεζόν που η ΑΕΚ είχε φτάσει να παίζει με τον Άρη εντός έδρας λίγο καιρό πριν και ο Αλέφαντος να λέει πως αν δεν κερδίζε, μπορεί να είχε μπει σε περιπέτειες για την σωτηρία ...

• «Γυμνασιόπαις» τότε, στο γήπεδο με τον πατέρα και περιμέναμε το παιχνίδι πως και πως γιατί ο Θωμάς Μαύρος θα ξεκινούσε βασικός μετά από πολύ καιρό. Ήταν από τα τέλη της προηγούμενης σεζόν, η χειρότερη του περίοδος στην ΑΕΚ, λόγω των τραυματισμών.

• Δεν ξέραμε βέβαια, πως είτε ξεκινούσε βασικός είτε όχι, ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος σε συνεννόηση με τον Αλέφαντο, είχαν αποφασίσει έτσι κι αλλιώς να δώσουν τέλος στην παρουσία του στην ΑΕΚ. Με τον πιο άκομψο τρόπο τελικά. Έγινε αλλαγή στο 80΄σε ένα ματς που το είχε καθαρίσει η Ένωση και όλοι περιμέναμε μόνο να δούμε μήπως έβρισκε την ευκαιρία για γκολ ο Μαύρος.

• Αν δεν το έχεις ζήσει, έστω και σαν πιτσιρικάς, τι σήμαινε ειδικά στις δύσκολες εποχές της δεκαετίας του 1980 για την ΑΕΚ, να βλέπεις τον Μαύρο στο γήπεδο, δεν μπορείς να το καταλάβεις.

• Είχα την τύχη να ζήσω μέσα στο γήπεδο, κάποιες από τις μεγαλύτερες του στιγμές εκείνα τα πολύ δύσκολα χρόνια για την ομάδα. Τις δύο φορές που σε πρωτάθλημα και κύπελλο αντίστοιχα, γύρισε το 0-1 υπέρ του Ολυμπιακού σε 2-1 υπέρ της ΑΕΚ, με δικά του γκολ. Το 1982-83 στο κύπελλο και το 1983-84 στο πρωτάθλημα.

• Το μεγάλο παιχνίδι που είχε κάνει στο 4-1 με τον Παναθηναϊκό το 1983. Την τελευταία νίκη της ΑΕΚ επί των «πράσινων» για 5,5 χρόνια, μέχρι εκείνο το 0-1 με το φάουλ του Οκόνσκι.

• Τα πέντε γκολ με το Αιγάλεω το 1985. Το απίστευτο γκολ, με την εναλλαγή με τις κεφαλιές με τον Σάντμπεργκ, με τον Απόλλωνα, μια βδομάδα μετά την τεράστια πίκρα της ήττας με 3-2 από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, πριν φύγει ο Χάλαμα κι έρθει ο Γεωργιάδης.

• Βγαίναμε από το γήπεδο, έβαζα τον πατέρα μου να μου αγοράσει φωτογραφία του Μαύρου, που τις είχαν έτοιμες οι μικροπωλητές ακριβώς έξω από τις θύρες και δεν θυμάμαι κι εγώ πόσες είχα μαζέψει.

• Τέλος πάντων, εκείνο το τραγικό ματς με την Καλαμαριά, με είχε σημαδέψει για χρόνια. Έχει μείνει ιστορική η φωτογραφία με τον κόσμο να έχει κατέβει πίσω από τον πάγκο και να τα χώνουν στον Αλέφαντο για την αλλαγή.

• Ήταν στα πρωτοσέλιδα και των τριών αθλητικών εφημερίδων της εποχής και όλων των πολιτικών. Ήταν μέγα θέμα, όχι μόνο για την ΑΕΚ.

• Δεν θα σχολιάσω άλλο αυτή την ιστορία, γιατί όταν από την μια εμπλέκεται ο Μαύρος κι από την άλλη ο Αλέφαντος, με επίκεντρο την ΑΕΚ, είναι ύβρις να σχολιάσεις οτιδήποτε.

• Είναι απλά μεγάλη η ντροπή για την ΑΕΚ εκείνης της περιόδου και είναι το προσωπικό μεγαλείο ψυχής του Θωμά Μαύρου και η σχέση ζωής που έχτισε με τον σύλλογο και τον κόσμο της, που δεν επέτρεψαν να σημαδέψει εκείνη η στιγμή ανεξίτηλα την μελλοντική του σχέση με την Ένωση.

• Αυτό βέβαια που αξίζει να πει κανείς, είναι τι έγινε μετά με τον «τελειωμένο» Μαύρο.

• Που πήγε στον Πανιώνιο με κλεισμένα τα 33, έβαλε 16 γκολ την πρώτη σεζόν, 12 την δεύτερη και 21 την τρίτη! Που την ξεκίνησε 35 και μισό και την τελείωσε με κλεισμένα τα 36.

• Τα γκολ πάλι που συνέχισε να βάζει στον Ολυμπιακό και με τον Πανιώνιο και τα πανηγυρίζαμε λες και έβαλε γκολ η ΑΕΚ.

• Την σεζόν που ο Πανιώνιος στα μέσα της πήγε να διαλυθεί, με την αποχώρηση του «κομήτη» Μοβσεσιάν, ο Μαύρος κατάφερε να γίνει ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Α΄Εθνικής, ξεπερνώντας τον Μίμη Παπαϊωάννου. Την σεζόν που η ΑΕΚ πήρε το πρωτάθλημα μετά από δέκα χρόνια, το 1988-89.

• Εκείνη την σεζόν κι αφού ο Μπάγεβιτς είχε αποφασίσει την αποχώρηση του Νίλσεν στις μεταγραφές του Δεκεμβρίου, πρώτη επιλογή για φορ μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος, ήταν ο Γιώργος Χριστοδούλου. Ένα παιδί ταλαντούχο πολύ μεν, αλλά σκεφθείτε τώρα να είχε η ΑΕΚ τον Μαύρο, που «γάζωνε» τα αντίπαλα δίχτυα με τον Πανιώνιο.

• Κι αυτό είναι ένα ακόμη μεγάλο κρίμα, άλλη μια κηλίδα.

• Όταν δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις να αφήσουμε πίσω τα δύσκολα χρόνια, στα οποία τόσο βάρος είχε σηκώσει προσωπικά μόνος ο Μαύρος, εκείνος δεν ήταν μαζί μας. Δεν ήταν στην ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα, ενώ η παρουσία του στον Πανιώνιο την ίδια περίοδο αποδείκνυε, πως αν έπαιζε στην ΑΕΚ, θα ήταν ο πρωταγωνιστής που όλοι ξέραμε.

• Με Ντούσαν στον πάγκο δηλαδή και Μαύρο μέσα, το πρωτάθλημα θα σημαδευόταν κι από το γνωστό σύνθημα, όταν έπαιζαν μαζί στην ΑΕΚ ...

• Επανέρχομαι στην προσωπική σχέση του Θωμά με την ΑΕΚ.

• Έχω δει τόσους και τόσους όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ από κοντά αυτή την ομάδα, κατά καιρούς να δείχνουν ...την δυσφορία τους με χαρακτηριστικό τρόπο, για αφορμές και για εγωισμούς της πλάκας.

• Ο Μαύρος, που είναι κι ένας άνθρωπος πολύ εγωιστής στην ποδοσφαιρική πτυχή της ζωής του, δεν το έκανε ποτέ. Τελείωσε στον Πανιώνιο και σχεδόν από την επόμενη μέρα, οργανικά έγινε ξανά μέλος της οικογένειας της ΑΕΚ, χωρίς να χρειαστεί να τον προσεγγίσι ή να τον παρακαλέσει κανένας.

• Επανόρθωσε όσο μπορούσε βέβαια, η διοίκηση των Δημήτρη Μελισσανίδη – Γιάννη Καρρά, αυτή την ντροπή για την ΑΕΚ, με την διοργάνωση του ιστορικού φιλικού της ΑΕΚ με την Εθνική, για να τιμηθεί ο μεγάλος Θωμάς Μαύρος, αλλά κι αυτό να μην είχε γίνει, αυτή η μεγάλη ΑΕΚτζήδικη ψυχή, ποτέ δεν θα είχε απομακρυνθεί από την Ένωση.

• Και βέβαια, ήταν εκείνος που δεν δίστασε για πολλούς αφελώς, να μπει μπροστά όταν όλα έμοιαζαν και τελικά αποδείχθηκε πως ήταν χαμένα, το καλοκαίρι του 2012. Δεν ήταν αφελής ο Μαύρος και το λέω γιατί τότε είχα την τύχη να την ζήσω από πολύ κοντά την κατάσταση.

• Θεωρούσε χρέος και καθήκον του να κάνει κάτι με όποιο τρόπο ήταν δυνατό. Δεν αποτέλεσε κάλυψη για κανέναν, αφού εκείνη την περίοδο κανένας δεν μπορούσε να καλύψει κανέναν και τίποτα. Προσπάθησε μήπως και ... Και το πλήρωσε κι εκείνος με ταλαιπωρία μεγάλη αργότερα.

• Και σήμερα, 33 χρόνια μετά το απόγευμα εκείνο που μας άφησε σε όσους το ζήσαμε μεγάλη στενοχώρια, ο Θωμάς Μαύρος είναι εδώ, κοντά και μέσα στην ΑΕΚ. Ένας πραγματικά μεγάλος.